Rab öğretir

Bir şeyi ilkel halinden alıp, aşama aşama geliştirmek, Rabbe mahsustur.

Rab’den daha büyük terbiyeci var mıdır?

Elhamdülillah ki bizi yegâne terbiye eden, Rab olan Allah’tır. Yarab Sen ne güzel öğretirsin!

(Buna sistem-i ilâhi denir). Sistemi bilen, sistemi ilahiye hayran olur.

Terbiye eden Allah, onun ihtiyaçlarını da verir.

Öğretmenin olması için, talebenin olması lazımdır. Rab’bın olması için, eksik olan kulun olması lazımdır. Allah’ın hâşâ cinsiyeti yoktur ki, O baba, ana olsun. Cinsiyet, kulda vardır. Kul eksiktir. Dişi- erkek iki eksiktir. Onlardan, yine bir eksik olan kul gelir. Allah seni terbiye ettiği için, sen de kendi çocuğunu terbiye ediyorsun.

Gıybet sana zevk vermesin! Haset ve kıskançlık yerine ibret ve hayranlığa bak! Alın terinden hâsıl olan yemeği ye! Hakikate tabi ol! Riyadan uzak dur!

Allah’ım bana verdiklerinden, benim yanımda olanları da nasiplendir!

Nefsini ne kadar köle etmişsen, o kadar özgür olursun. Nefsine hâkim olamayan kimse ise, nefsinin esiri olur!

‘Ben nefsime kötülük ettim’ denir çünkü kötülük nefse aittir. Nefs terbiyeye muhtaçtır. Dünya terbiye yeridir.

Rabbim benimle ilgilendi demek, O beni imtihan etti demektir. Yani onu anmamı hatırlattı demektir.

Allah’a borçlu olduğunu itiraf et! Sen beni terbiye edersin de!  Sen benim Rabbimsin demen de O’nun rububiyetindendir.

Allah, tüm canlıları, embriyondan yarattı ve ona sevgi koydu. Sonra; Ben sizin Rabbiniz değil miyim? Sizi terbiye eden Ben değil miyim? diye sordu. Hiç kimse, hayır Sen bizim Rabbimiz değilsin diyemez! Allah’a kul olmak, kölelik değildir, bir lütuftur!

Bu âlem, bir nizam âlemidir ve içinde niza yani kargaşa vardır. İnsanda Allah’a ünsiyet tecelli etmeden evvel, insan yabanidir, cahildir ve yabancıdır. Gaybı yalnız Allah bilir. Üflenen ruhla, insana yeryüzünün halifeliği verildi, yani kalfalığı verildi. Mühendisi âlâ Allah’tır. Terbiye bir şeyi basit halinden alıp aşama aşama, onun kemale gelme halidir. Bu Rabbin işidir. 

İnsan, Âlemi mülkle Âlemi melekût arasındadır. Varlığı temsil eder. Kul olarak ta Allah’ın emrindedir. Hayatın ve ölümün manası; Allah’ın rububiyeti hususunun, icabıdır. 

Hayat ateşten tecelli etti. Suyla dirildi, toprak ve hava işte insan! Beslenme de aynı yerden; toprak, su, ateş, havadan…

Yönetim ve hüküm makamı, arş-ül azim olan, yerin ve göğün sahibi Rab olan Allah’tır. Allah’ın emeğini kimse inkâr edemez! Her varlık üzerindeki emekten ümit kesemez.

Bizim Rabbimiz, göklerin ve yerlerin Rabbidir. Ben zerreyim ama Rabbim Allah’tır.

Âlemlerin ve her varın Rabbi Allah’tır. Daha doğrusu Rab vardır, her şey vardır, Rab yoktur hiçbir şey yoktur! Hayat ve ölüm rabbidir, öğretir.

Ben Allah’ı özledim değil, Allah beni özledi. O zikretmezse, biz O’nu zikredemeyiz. Allah yarattığı her şeyi terbiye ile onun nasıl davranacağını da öğretmiştir.

Elhamdülillahil Rabbil Alemin! Her çiçek aynı toprakta büyür ve her biri kendi kokusunu aynı topraktan alır.

Karbondioksiti alıp bize oksijeni veren yaprak; muhteşem bir oksijen makinesidir. Biz böyle bir makine icada kalsak, ne karışık, büyük bir alet olur. 

Konuşma ve düşünme yeteneğimizi daima geliştiririz. Aklımızı iyi kullanmazsak, Allah’ın yardımı azalır. 

Her ne yaratılmışsa, o çifttir. Yalnız Allah tektir. Kadın erkek, gece gündüz, acı tatlı ve bunun gibi cehennem olmazsa cennet de olmazdı. Şeytan olmasaydı, rahmaniyet de olmazdı. Allah’ı rab bil. Şuurun hızı, ışığın hızından ileridir. 

Beşer güruhunun ötesinde olan insan, uyumludur. İnat eden uyumlu değildir. O, kendine ve etrafa zorluk verir.